Het leven is vurrukkelluk

Voor mij een waarheid als een koe: Het leven is vurrukkelluk, maar niet dankzij het boek van Remco Campert. Gelukkig betrof het een gratis exemplaar van Nederland leest, want ik zou jammer vinden als ik voor dit boek had betaald. De lofrede die Ronald Giphart schrijft is voor mij onbegrijpelijk.

+-punt: het leest makkelijk/snel.

--punt: her en der duikt in het boek een schrijfstijl op die me doet denken aan dichtertjes/titaantjes van Nescio. De combinatie van 't ie is wat ik bedoel. Dat stoort me. Bij de titaantjes vind ik het nog kunnen in het kader van de tijdsgeest, maar Campert had het van mij niet hoeven doen.
--punt: een aantal keren kom ik woordspelingen tegen en dan geen gewone, dubbelzinnige toestanden, maar echt spel met woorden. Het doet me denken aan Dadaïsme en dat is echt niet mijn ding. Friemel, frammel, frommel, wat mij betreft is het...

Manlief heeft het boek botweg geweigerd met de mededeling dat hij Campert een ouwe zeur vindt, ik begrijp hem...
En toch... laat je niet ontmoedigen, neem niet klakkeloos van mij aan dat het geen goed boek is, lees en vorm je eigen oordeel. Enne... laat me dan ook rustig weten wat jij van het boek vond!