TUSAL

Waar staat TUSAL voor? Het is de afkorting van totally useless SAL, hoe geweldig kan een afkorting zijn? Deze TUSAL bestaat al langer en het gaat er om dat je bij nieuwe maan een blogje post met daarin een foto van de borduurdraadjes die je hebt afgeknipt... ja, vrij nutteloos, maar hé, het houdt je van de straat...

Meer informatie vindt je op de site van Daffycat. Mijn TUSAL blogjes zullen 2-talig zijn.
More info is to be found at Daffycat's site. My TUSAL blogs will be bi-lingual.

Ik verzamelde de draadeindjes al langer zoals je kunt zien heb ik al een schoen vol gespaard.
I have been collecting my ort's for a longer period, at least enough to fill this shoe.

Nu ben ik volgens mij klaar voor het grotere werk. Voor deze keer is dit mijn bijdrage (bovenin de vaas zit mijn bijdrage voor deze maand, onderin komt de "grote verzameling"):
Now I feel ready for "the big one". This month I saved this amount (upper part of the vase is this months, lower part is my total stash.)

Tjonge, jonge, wat voel ik me....

Man, wat voel ik me stom! Geen leuke opening, maar ja, op dit moment voelt het allemaal ook even niet leuk.
Vanmorgen zou ik wat langer op bed blijven liggen, de jongens hebben immers vakantie en ik had geen goede nacht gehad (nog lang wakker gelegen). Brult Adriaan om 7.00 uur naar boven "Bianca.... de fietsen zijn gejat!" Als een haas mijn bed uit, dat begrijp je. Geen misplaatste grap, twee fietsen gejat, de mooie... die van de jongens... die ze voor school gebruiken... Balen hoor, maar gunst, ik had zelf de schuur niet op slot gedraaid en er waren gelukkig geen inbrekers in huis geweest. Met dat soort "positieve" gedachten probeer je je gemoedsrust te hervinden. We besloten dat ik aangifte zou gaan doen, dus om iets over negen gebeld. De aardige dame van de centrale stuurde meteen twee agenten langs om de melding op te nemen. Ze stonden zo op de stoep en nadat ik schuld bewust verklaarde dat ik dom was geweest hebben ze de verklaring opgenomen. Ze vertelden dat er meer was gebeurd vannacht, ook nog een auto-inbraak...
Tegen 11 uur had ik voldoende zin gemaakt om naar de stad te flitsen dus ik spring in mijn autootje... Gat, ja hoor! Gastvrij als ik ben, had ik ook verzuimd deze af te sluiten *zucht. Een enorme bende (niet van mezelf) dus ook hier waren ze geweest. Gauw, gauw alles opgeruimd. Ontbreekt er iets? Nee, zo te zien niet, of wacht... een pot met reinigingsdoekjes! Nou ja! Wat een lui, laat ze er maar gelukkig mee worden... Check, dubbelcheck, geen schade (nee, vanzelf niet, als je de auto niet op slot doet).
Bij terugkomst belde Adriaan om te informeren of ik al aangifte had gedaan. Ja hoor, heb ik gedaan en moet je nou toch horen, ze zijn ook in de auto geweest. "Och", zegt Adriaan, "dan zijn ze nu ook een TomTom rijker... " Ik kon wel door de grond zakken. Nooit meer aan gedacht, maar inderdaad, die hing ook voor het grijpen. Mijn complete "ik-kan-nu-gelukkig-zelf-naar-de-voetbal-rijden" systeem naar de, ja, waar naartoe eigenlijk? Nog maar een belletje richting onze vrienden in het blauw. Gênant, dat kan ik je wel vertellen, als je nogmaals moet vertellen dat je de boel niet had afgesloten. Twee tellen later stonden ze weer op de stoep. Nieuwe verklaring... en ja, ze hadden het heel druk. Onze ongewenste gasten hebben geen oog dicht gedaan vannacht...
Onze hond vraag je? Nee, die heeft geen kik gegeven. Nou ja, dat is niet helemaal waar. Bij aankomst van de agenten ging hij helemaal los. Blaffen alsof zijn leven ervan af hing... Die heeft het duidelijk nog niet begrepen, of hij gaat uit van de goedheid van de mens?
Jawel, ik weet het, ik moet geen gelegenheid creëren. Toch vind ik dat je van de spullen van een ander af moet blijven. Het meest frustrerend vind ik echter het gevoel van gelatenheid bij mezelf. Ja, ik weet dat de politie haar best doet om de daders te pakken, maar ik weet ook dat ik die fietsen of die TomTom nooit weer terug zie.
Karma technisch gezien zou ik onze insluipers dankbaar moeten zijn, ze stellen me in de gelegenheid om barmhartigheid te tonen, vergevingsgezindheid en wie weet nog wat mededogen. Ik geloof echter dat mijn karma-ontvanger dit nog niet aankan...

Gedachten over sneeuw...

Vrijdag drie februari begon het voorzichtig te sneeuwen. Veel mensen reageerden enthousiast, anderen schoten keihard in een dip. Hoe komt het nou dat er zo verschillend over sneeuwval wordt gedacht? 

Doorgaans zeg ik "ik vind het prachtig, vooral als ik er niet door hoef" en daar zit 'em denk ik de kneep. Een dik pak sneeuw vind ik helemaal niet leuk. Je kunt namelijk nog maar moeilijk op je fiets blijven zitten als je door zo'n sneeuwpak heen moet ploeteren. Het fietst zwaar en als je niet uitkijkt glijdt je nog uit ook, dan is het feest compleet... Kinderen op de fiets, manlief met de auto op pad, kopzorgen allom.

Als het al een aantal dagen heeft gevroren, dan is er een kans dat er sneeuw op ijs ligt. Dit zie je niet meer en hoepla... daar lig je weer te koekeloeren...

Als de dooi dan eindelijk inzet, dan wordt die kraakheldere, witte sneeuw een vieze, grijze prut die bovendien nog glad is ook! En ja hoor, weer uitglijden, maar dit keer is een kleddernatte broek het resultaat.

Het lijkt duidelijk, ik houd niet van sneeuw... of toch?

Ik kan enorm genieten van het geknerp van sneeuw onder je voeten en dan liefst op een plek waar nog niemand heeft gelopen. 

's Avonds lekker met de hond naar buiten, het veld helemaal verlicht als gevolg van sneeuw en maanlicht. Of 's Morgensvroeg en bij terugkomst kijkt dit "besneeuwde" snoetje je aan...

Bovendien doet een pak sneeuw bijna iedereen denken aan kerst, dat lijkt haast onlosmakelijk met elkaar verbonden. De stemming van de meeste Nederlanders schiet daardoor spontaan in de plus en dat is prettig. 

Ook heel bijzonder: een vreemde saamhorigheid die je anders maar weinig ziet. De sneeuw die op vaarten, vijvers en sloten ligt, bemoeilijkt het schaatsen (lees hier: het wordt hierdoor onmogelijk). Zonder startsignaal beginnen mensen overal sneeuw te schuiven en weg te vegen, waardoor met plezier geschaatst kan worden. Helemaal TOP natuurlijk! Bij deze een compliment aan allen.

Betoverend! Let maar eens op hoe sneeuw op licht reageert. Het maakt niet uit of het overdag in het zonnetje, of 's avonds in het maanlicht is, maar het begint te schitteren... alsof elfjes met diamantjes hebben gestrooid. Als je dat ziet, dan ga je (bijna) weer in sprookjes geloven, ik tenminste wel...

Dan last, but not least, in de kou zie je 's ochtends dat het ook echt koud is geweest die nacht. De takken van bomen en struiken zijn wit. Als je ze van dichtbij bekijkt zie je eenzelfde soort betovering. Glinsteringen spelen over de tak en als je goed kijkt, dan zie je takjes van ijs op de tak van de boom. Op deze "ijstakjes" zie je weer andere "ijstakjes" (zogenaamde dendrieten) en wie weet zitten op deze ijstakjes ook weer ijstakjes...

Het lijkt me duidelijk, sneeuw? Het kan twee kanten op, maar als je er niet door hoeft...

Post!

Jaaaah, ze zijn er! Vier uitgaven van, op dit moment, mijn favoriete tijdschrift. Ik heb een abonnement op dit blad en moet zeggen dat het ons allemaal bevalt ;). Vandaar ook deze extra aanschaf met 2 x heerlijke paasbrunches en 2 x partyhits (als dat niet veelbelovend klinkt, dan weet ik het niet meer).
Onlangs heb ik met de kerel(tje)s een menu gekookt. De recepten kan ik helaas niet delen (copyright), maar voor degene die het tijdschrift kent: K&G 08-2011 en 11-2011 (nagerecht).

voorgerecht: carpaccio van komkommer met ei
hoofdgerecht: gehaktbrood met romige paddestoelensaus
nagerecht: vanilledessert met kersencompote

En lekker dat het was! Als je zo'n compleet menu kookt, wordt je aan de hand genomen. Je boodschappenlijstje is al gemaakt, die staat bovenaan het menu. Vervolgens staat er een tijdschema zodat je alles precies op tijd klaar hebt. Makkelijk werken en als het dan nog smaakt ook...

Ook al geprobeerd (K&G 01-2012)

Gehaktragout a la stroganoff

Ontzettend gelachen, want in dit gerecht zitten schijfjes warme augurk. De jongens zeiden dat deze stroganoff net zo smaakt als de hamburgers van Mac Donalds... proest! Gezond "maccen" dus.
Vanavond eten we weer normaal hoor, rode kool met aardappelpuree en hachee... met hacheemix uit een pakje... (hoe noem je dat ook alweer? Vloeken in de kerk?)

Februari en qua kou kan het...

De snowbuddies afghan! Lekker warm borduren terwijl ik onder deze deken zit. Ik geloof dat ik niet alle overzichtsfoto's heb gemaakt, maar ik heb er wel trouw ieder weekend aan gewerkt. Zie hier de resultaten:

De gebieden binnen het groen zijn nieuw. Ik moet er wel bij vertellen dat ik al lang niet meer aan deze lap had gewerkt. Ik begon er weer aan, vrolijk bordurend met 3 dubbele draden en het viel me op dat het nieuwe wit veel witter oogde dan het oude wit. Zoals gezegd, het viel me wel op, maar ik dacht dat de lap in de tussenliggende tijd wat vies was geworden of misschien zelfs verkleurd?
Het stoorde me en wat denk je... Foutje, bedaaankt... Het moest met 2 dubbele draden worden geborduurd.... pfffff... stuk uithalen en weer overnieuw beginnen. Dat lijkt een hele opgave, dat is het ook wel, maar als je het niet doet, dan erger je je de rest van je leven aan "de fout". Er zit dus niets anders op dan foutloos borduren LOL!

Hier zie je een close-up van het stuk waar ik afgelopen weekend aan heb gewerkt. We vierden de verjaardag van ons nichtje, lap ging lekker mee en zo heb ik er heerlijk aan kunnen werken. 

Het grote geheel ziet er nu zo uit:

Ik kijk al weer uit naar volgend weekend, lekker weer met de SBA op schoot terwijl het buiten vriest dat het kraakt.

Het leven is vurrukkelluk

Voor mij een waarheid als een koe: Het leven is vurrukkelluk, maar niet dankzij het boek van Remco Campert. Gelukkig betrof het een gratis exemplaar van Nederland leest, want ik zou jammer vinden als ik voor dit boek had betaald. De lofrede die Ronald Giphart schrijft is voor mij onbegrijpelijk.

+-punt: het leest makkelijk/snel.

--punt: her en der duikt in het boek een schrijfstijl op die me doet denken aan dichtertjes/titaantjes van Nescio. De combinatie van 't ie is wat ik bedoel. Dat stoort me. Bij de titaantjes vind ik het nog kunnen in het kader van de tijdsgeest, maar Campert had het van mij niet hoeven doen.
--punt: een aantal keren kom ik woordspelingen tegen en dan geen gewone, dubbelzinnige toestanden, maar echt spel met woorden. Het doet me denken aan Dadaïsme en dat is echt niet mijn ding. Friemel, frammel, frommel, wat mij betreft is het...

Manlief heeft het boek botweg geweigerd met de mededeling dat hij Campert een ouwe zeur vindt, ik begrijp hem...
En toch... laat je niet ontmoedigen, neem niet klakkeloos van mij aan dat het geen goed boek is, lees en vorm je eigen oordeel. Enne... laat me dan ook rustig weten wat jij van het boek vond!

Updeet van de Quilt SAL

Morgen mag 'ie weer, de SMO Quilt SAL. Eerst maar eens zien waar dit over gaat?

Dinsdag 10 januari ben ik begonnen met dit werk

Dinsdag 17 januari was de eerstvolgende gelegenheid om eraan te werken en ik kwam tot hier

Er zullen uiteindelijk 12 quiltblokjes in een "randstof" verschijnen. Op dit moment zie je in de (lichtbruine)randstof nog witte vlakjes. Die moeten volgens patroon opgevuld worden met een andere tint lichtbruin. Zelf ben ik er niet van overtuigd dat dat nu zo mooi wordt. Ik twijfel dus of ik de vlakjes open zal laten of eventueel een andere kleur erin zal borduren. Iemand een duidelijk idee?

Een echte lefgozerin...

Wat is een lefgozerin? Een lefgozerin is de vrouwelijke variant van de lefgozer*.

Wie is de betreffende lefgozerin en waarom is zij dat? Ondergetekende is een lefgozerin omdat ze haar kinderen weer eens een uitdaging heeft voorgeschoteld!  Vanavond was het tijd om experimenteel te koken. De ingrediëntenlijst stond vol met dingen als prei (lusten Paul en Jan niet graag), volkoren penne (lusten Paul en Jan niet graag) en parmezaanse kaas (lusten Paul en Jan niet graag). Succes gegarandeerd zou je denken, maar helaas! De borden zijn leeg gegaan, maar niet van harte... Hoewel... Teun en ik vonden het een lekker hapje. Zo zie je maar weer, smaken verschillen. Mocht je je eens avontuurlijk voelen, zeg maar een echte "lefgozerin" dan kun je het recept HIER vinden.

*(Bron: Wikipedia) Lefgozer komt uit het Nederlands-Jiddisch van het woord lefchoser en betekent waaghals. Lef komt via het Jiddisch van het Hebreeuwse woord voor "hart", en gozer komt van chosen, wat "bruidegom" betekent. "Een man met hart" dus, waarmee "een moedig man" bedoeld werd.

SMO birthday village

Afgelopen jaar heb ik (redelijk) braaf geborduurd aan de Birthday Village. Het patroon is van sanman originals. 

Op 27 december was ik zover:

In de kerstvakantie heb er verder aan gewerkt. De stitch shop kreeg een dak, ik plantte een paar bloemetjes in een bak en een prachtige appelboom in het gazon. Op het braakliggende terrein naast het gazon heb ik een mooie barn gebouwd, wat pompoentjes ervoor en dat ziet er zo uit:

Nu weer verder, want naast de schuur heb ik een kalkoen gezien en er is ook een huis in aanbouw. Mij benieuwen wie daar komen wonen...

Leven in de brouwerij!

Eindelijk...  Het heeft geen zin om de periode tussen dit blogje en de vorige op te lepelen, dus daar begin ik niet aan ;). Lekker verder vanaf dit moment. Wat houd me op dit moment bezig?
Lezen, koken/nieuwe recepten testen en natuurlijk borduren.

Borduren doe ik vanaf nu in een rotatie schema:
maandag de SMO birthday village (van 2011), ben momenteel bij de maand november, dus er zit flink schot in de zaak.
dinsdag SMO Quilt SAL, dit wordt een prachtig geborduurd quiltje ;)
woensdag SMO cupcake SAL, ik zeg alleen dit "NJAMMIE! Cupcakes!"
donderdag van UFO (un finished object) naar AFFO (afgemaakt project)
vrijdag project naar keuze
zaterdag en zondag SBA, jawel, de Snow Buddies Afghan, heerlijk om in deze tijd van het jaar aan deze lekkere warme deken te borduren ;)

Genoeg voor nu, gauw richting borduurwerk zodat ik morgen een nieuw logje kan plaatsen met foto's... O ja, hier ook vast een recept review, uit de Allerhande:

Indische kipsmoor met tuinerwten (hoofdgerecht, 4 personen)

Ingredienten:

300 g witte rijst

2 el zonnebloemolie

500 g kipfilet, in stukjes

1 ui, in halve ringen

1 bakje boemboe ajam smoor (125 g)

1 potje atjar tjampoer (350 g)

1 pak tuinerwten extra fijn (450 g, diepvries), ontdooid

1 zak Indonesische kroepoek naturel (60 g)

  

Bereiding:

Kook de rijst volgens de aanwijzingen op de verpakking.Verhit ondertussen de olie in een wok en bak de kip in 2 min. rondom bruin.Voeg de ui toe en bak nog 1 min mee.Voeg de boemboe, de atjar tjampoer met het vocht en 50 ml water toe. Breng aan de kook. Laat de kipsmoor in ca. 15 min. op laag vuur zonder deksel op de pan gaar worden.Voeg de laatste 2 min. de tuinerwten toe.Verdeel de rijst over 4 kommen of diepe borden en serveer met het kipmengsel en de kroepoek.

Dan geeft AH als tip: roer voor een extra Indisch accent tegelijk met de tuinerwten 1 el pindakaas door de kipsmoor. Wat ons betreft geen tip maar een MUST, echt heerlijk!

1-persoons portie: 760 kcal, 44 g eiwit, 20 g vet, 91 g koolhydraten (excl pindakaas!)

Het geheel zag er bij ons in de pan zo uit