Geef om vrijheid!

Deze week loop ik met een collectebus van Amnesty International langs de deur. Toen ze ons eind vorig jaar belden met het verzoek of we wilden collecteren heb ik meteen 'ja' gezegd. En deze week was het zover. Maandagavond werd de bus gebracht met daarbij een stapel uitdeelfolders en een bedankje. Meteen dinsdag van start gegaan, want alles wat je gedaan hebt is klaar ;).
Wat een verschillende reacties krijg je aan de voordeur. De meesten stoppen zonder veel omhaal iets in de bus en wensen je succes. Omdat ik in mijn eigen straat collecteer maak ik ook hier en daar een praatje, over het weer, over de verhuizing, over de hond, erg leuk.
Een enkeling weigert beleefd en een uitzondering is bijzonder onbeleefd!
Een persoon bleef gewoon op de bank zitten, weigerde elke vorm van lichamelijke activiteit.
Een ander begon me door een dichte deur aan te blaffen als was het een telefoon: "hallo! wie is daar?" Ik dacht dat de mens met een telefoon in de gang stond (tja, ook ik ben blond...) Toen er nog een een soortgelijke 'begroeting' werd gebruld kreeg ik het vermoeden dat het voor mij bedoeld was. Ik besloot dus antwoord te geven. Ik begin op mijn vriendelijk toontje 'goedenavond, ik collecteer voor amnesty' en dit tegen een dichte deur ... word er niet open gedaan, nee! Het licht ging uit, de persoon verdween weer de kamer in... zucht, nee, die gaat vast geen geld pakken, grrr, je kan toch gewoon nee zeggen, ik ben niet gewapend!.... okay, volgende deur....
Daar tegen over staat ook iemand die me wat lekkers meegaf voor Lars, dus het leven is zo beroerd nog niet hoor! Toch denk ik dat ik veel geld heb opgehaald. Ben benieuwd. Mijn wijkje (2 straten groot, maar intensief belopen ;) ) is bijna klaar, vandaag nog een paar adressen een 2e keer bezoeken en dan vind ik het genoeg.