Tjonge, jonge, wat voel ik me....

Man, wat voel ik me stom! Geen leuke opening, maar ja, op dit moment voelt het allemaal ook even niet leuk.
Vanmorgen zou ik wat langer op bed blijven liggen, de jongens hebben immers vakantie en ik had geen goede nacht gehad (nog lang wakker gelegen). Brult Adriaan om 7.00 uur naar boven "Bianca.... de fietsen zijn gejat!" Als een haas mijn bed uit, dat begrijp je. Geen misplaatste grap, twee fietsen gejat, de mooie... die van de jongens... die ze voor school gebruiken... Balen hoor, maar gunst, ik had zelf de schuur niet op slot gedraaid en er waren gelukkig geen inbrekers in huis geweest. Met dat soort "positieve" gedachten probeer je je gemoedsrust te hervinden. We besloten dat ik aangifte zou gaan doen, dus om iets over negen gebeld. De aardige dame van de centrale stuurde meteen twee agenten langs om de melding op te nemen. Ze stonden zo op de stoep en nadat ik schuld bewust verklaarde dat ik dom was geweest hebben ze de verklaring opgenomen. Ze vertelden dat er meer was gebeurd vannacht, ook nog een auto-inbraak...
Tegen 11 uur had ik voldoende zin gemaakt om naar de stad te flitsen dus ik spring in mijn autootje... Gat, ja hoor! Gastvrij als ik ben, had ik ook verzuimd deze af te sluiten *zucht. Een enorme bende (niet van mezelf) dus ook hier waren ze geweest. Gauw, gauw alles opgeruimd. Ontbreekt er iets? Nee, zo te zien niet, of wacht... een pot met reinigingsdoekjes! Nou ja! Wat een lui, laat ze er maar gelukkig mee worden... Check, dubbelcheck, geen schade (nee, vanzelf niet, als je de auto niet op slot doet).
Bij terugkomst belde Adriaan om te informeren of ik al aangifte had gedaan. Ja hoor, heb ik gedaan en moet je nou toch horen, ze zijn ook in de auto geweest. "Och", zegt Adriaan, "dan zijn ze nu ook een TomTom rijker... " Ik kon wel door de grond zakken. Nooit meer aan gedacht, maar inderdaad, die hing ook voor het grijpen. Mijn complete "ik-kan-nu-gelukkig-zelf-naar-de-voetbal-rijden" systeem naar de, ja, waar naartoe eigenlijk? Nog maar een belletje richting onze vrienden in het blauw. Gênant, dat kan ik je wel vertellen, als je nogmaals moet vertellen dat je de boel niet had afgesloten. Twee tellen later stonden ze weer op de stoep. Nieuwe verklaring... en ja, ze hadden het heel druk. Onze ongewenste gasten hebben geen oog dicht gedaan vannacht...
Onze hond vraag je? Nee, die heeft geen kik gegeven. Nou ja, dat is niet helemaal waar. Bij aankomst van de agenten ging hij helemaal los. Blaffen alsof zijn leven ervan af hing... Die heeft het duidelijk nog niet begrepen, of hij gaat uit van de goedheid van de mens?
Jawel, ik weet het, ik moet geen gelegenheid creëren. Toch vind ik dat je van de spullen van een ander af moet blijven. Het meest frustrerend vind ik echter het gevoel van gelatenheid bij mezelf. Ja, ik weet dat de politie haar best doet om de daders te pakken, maar ik weet ook dat ik die fietsen of die TomTom nooit weer terug zie.
Karma technisch gezien zou ik onze insluipers dankbaar moeten zijn, ze stellen me in de gelegenheid om barmhartigheid te tonen, vergevingsgezindheid en wie weet nog wat mededogen. Ik geloof echter dat mijn karma-ontvanger dit nog niet aankan...

Gedachten over sneeuw...

Vrijdag drie februari begon het voorzichtig te sneeuwen. Veel mensen reageerden enthousiast, anderen schoten keihard in een dip. Hoe komt het nou dat er zo verschillend over sneeuwval wordt gedacht? 

Doorgaans zeg ik "ik vind het prachtig, vooral als ik er niet door hoef" en daar zit 'em denk ik de kneep. Een dik pak sneeuw vind ik helemaal niet leuk. Je kunt namelijk nog maar moeilijk op je fiets blijven zitten als je door zo'n sneeuwpak heen moet ploeteren. Het fietst zwaar en als je niet uitkijkt glijdt je nog uit ook, dan is het feest compleet... Kinderen op de fiets, manlief met de auto op pad, kopzorgen allom.

Als het al een aantal dagen heeft gevroren, dan is er een kans dat er sneeuw op ijs ligt. Dit zie je niet meer en hoepla... daar lig je weer te koekeloeren...

Als de dooi dan eindelijk inzet, dan wordt die kraakheldere, witte sneeuw een vieze, grijze prut die bovendien nog glad is ook! En ja hoor, weer uitglijden, maar dit keer is een kleddernatte broek het resultaat.

Het lijkt duidelijk, ik houd niet van sneeuw... of toch?

Ik kan enorm genieten van het geknerp van sneeuw onder je voeten en dan liefst op een plek waar nog niemand heeft gelopen. 

's Avonds lekker met de hond naar buiten, het veld helemaal verlicht als gevolg van sneeuw en maanlicht. Of 's Morgensvroeg en bij terugkomst kijkt dit "besneeuwde" snoetje je aan...

Bovendien doet een pak sneeuw bijna iedereen denken aan kerst, dat lijkt haast onlosmakelijk met elkaar verbonden. De stemming van de meeste Nederlanders schiet daardoor spontaan in de plus en dat is prettig. 

Ook heel bijzonder: een vreemde saamhorigheid die je anders maar weinig ziet. De sneeuw die op vaarten, vijvers en sloten ligt, bemoeilijkt het schaatsen (lees hier: het wordt hierdoor onmogelijk). Zonder startsignaal beginnen mensen overal sneeuw te schuiven en weg te vegen, waardoor met plezier geschaatst kan worden. Helemaal TOP natuurlijk! Bij deze een compliment aan allen.

Betoverend! Let maar eens op hoe sneeuw op licht reageert. Het maakt niet uit of het overdag in het zonnetje, of 's avonds in het maanlicht is, maar het begint te schitteren... alsof elfjes met diamantjes hebben gestrooid. Als je dat ziet, dan ga je (bijna) weer in sprookjes geloven, ik tenminste wel...

Dan last, but not least, in de kou zie je 's ochtends dat het ook echt koud is geweest die nacht. De takken van bomen en struiken zijn wit. Als je ze van dichtbij bekijkt zie je eenzelfde soort betovering. Glinsteringen spelen over de tak en als je goed kijkt, dan zie je takjes van ijs op de tak van de boom. Op deze "ijstakjes" zie je weer andere "ijstakjes" (zogenaamde dendrieten) en wie weet zitten op deze ijstakjes ook weer ijstakjes...

Het lijkt me duidelijk, sneeuw? Het kan twee kanten op, maar als je er niet door hoeft...

Post!

Jaaaah, ze zijn er! Vier uitgaven van, op dit moment, mijn favoriete tijdschrift. Ik heb een abonnement op dit blad en moet zeggen dat het ons allemaal bevalt ;). Vandaar ook deze extra aanschaf met 2 x heerlijke paasbrunches en 2 x partyhits (als dat niet veelbelovend klinkt, dan weet ik het niet meer).
Onlangs heb ik met de kerel(tje)s een menu gekookt. De recepten kan ik helaas niet delen (copyright), maar voor degene die het tijdschrift kent: K&G 08-2011 en 11-2011 (nagerecht).

voorgerecht: carpaccio van komkommer met ei
hoofdgerecht: gehaktbrood met romige paddestoelensaus
nagerecht: vanilledessert met kersencompote

En lekker dat het was! Als je zo'n compleet menu kookt, wordt je aan de hand genomen. Je boodschappenlijstje is al gemaakt, die staat bovenaan het menu. Vervolgens staat er een tijdschema zodat je alles precies op tijd klaar hebt. Makkelijk werken en als het dan nog smaakt ook...

Ook al geprobeerd (K&G 01-2012)

Gehaktragout a la stroganoff

Ontzettend gelachen, want in dit gerecht zitten schijfjes warme augurk. De jongens zeiden dat deze stroganoff net zo smaakt als de hamburgers van Mac Donalds... proest! Gezond "maccen" dus.
Vanavond eten we weer normaal hoor, rode kool met aardappelpuree en hachee... met hacheemix uit een pakje... (hoe noem je dat ook alweer? Vloeken in de kerk?)

Februari en qua kou kan het...

De snowbuddies afghan! Lekker warm borduren terwijl ik onder deze deken zit. Ik geloof dat ik niet alle overzichtsfoto's heb gemaakt, maar ik heb er wel trouw ieder weekend aan gewerkt. Zie hier de resultaten:

De gebieden binnen het groen zijn nieuw. Ik moet er wel bij vertellen dat ik al lang niet meer aan deze lap had gewerkt. Ik begon er weer aan, vrolijk bordurend met 3 dubbele draden en het viel me op dat het nieuwe wit veel witter oogde dan het oude wit. Zoals gezegd, het viel me wel op, maar ik dacht dat de lap in de tussenliggende tijd wat vies was geworden of misschien zelfs verkleurd?
Het stoorde me en wat denk je... Foutje, bedaaankt... Het moest met 2 dubbele draden worden geborduurd.... pfffff... stuk uithalen en weer overnieuw beginnen. Dat lijkt een hele opgave, dat is het ook wel, maar als je het niet doet, dan erger je je de rest van je leven aan "de fout". Er zit dus niets anders op dan foutloos borduren LOL!

Hier zie je een close-up van het stuk waar ik afgelopen weekend aan heb gewerkt. We vierden de verjaardag van ons nichtje, lap ging lekker mee en zo heb ik er heerlijk aan kunnen werken. 

Het grote geheel ziet er nu zo uit:

Ik kijk al weer uit naar volgend weekend, lekker weer met de SBA op schoot terwijl het buiten vriest dat het kraakt.